Zolang als ik mij kan herinneren spelen alle teams van onze vereniging hun thuiswedstrijden met de blauw-gele ballen van het merk Mikasa. Ook de trainingen vinden met deze ballen plaats. Bij de uitwedstrijden kan het gebeuren, dat daar moet worden gespeeld met de wedstrijdballen van de tegenstander. Dit zijn meestal zijn dan meestal Gala ballen. Als dit bekend kan er met Gala ballen worden getraind, die bij ons voorradig zijn. Als coach ben ik voorstander van een goede voorbereiding en indien nodig zou ik hier dus ook voor kiezen. Afgelopen zaterdag zat ik naar de thuiswedstrijden van Thriantha Ds2 tegen Vonk Ds3 en hierop volgend de wedstrijd Thriantha Ds1 tegen VCZ Ds1 te kijken. Wie schets mijn verbazing dat er niet met de Mikasa ballen werden gespeeld, maar met Gala ballen. Ik heb geen flauw idee wat hiervan de oorzaak was. In elk geval niet een tekort aan ballen, want bij de wedstrijd van Heren 1 werd gespeeld met de Mikasa ballen. Ik snap er geen jota van. Er is namelijk wel een verschil in ballen. Ik kan mij dan ook niet voorstellen, dat dit uit tactisch oogpunt is gebeurd. Je benadeelt je namelijk zelf. Als de tegenstander thuis speelt met Gala ballen dan zijn ze bij ons in het nadeel. Dat zou dan helemaal een verkeerde keuze zijn. Daarnaast viel het mij op, dat bij de tegenstanders meiden spelen, die zodra ze in het veld staan niet meer zichzelf zijn. Er komen dan allerlei geluiden en kreten uit, die meer thuishoren in het oerwoud dan op het volleybalveld. Het zal wel een vorm van intimidatie zijn. Afgekeken van de Chimpansees. Dat het publiek dit ook niet welgevallig is, blijkt uit de tegenreactie. Ook weer oerwoudgeluiden vanaf de tribune. Bij het voetbal wordt dan direct het spel stil gelegd. Allerlei vragen in de tweede kamer enzovoort. Volgens mij zou de NeVoBo hier ook actie op moeten nemen. Als een scheidsrechter van ons dit niet zou tolereren sta ik hier volmondig achter.

Coach

(67) Autoloze zondag

Door een uitspraak van de Raad van State liggen veel woningbouw- projecten stil. Daar mag pas weer worden gebouwd, als er minder stikstof uitstoot in Nederland daadwerkelijk wordt gerealiseerd. Een ambtelijke denktank heeft op verzoek van het kabinet een lijst opgesteld met maatregelen, die op korte termijn de stikstof uitstoot verkleind. Laaghangend fruit is o.a. snelheidsbeperking. Van 130 naar 100 km/u op snelwegen. De jongeren van D66 willen zelfs naar 90 km/u. Ik heb er geen moeite mee. Met onze duurzame VW Joker rijd ik nu al niet harder. Ook de invoering van een autoloze zondag staat op de lijst. Dit is niks nieuws onder de zon. 45 jaar geleden werd hier ook voor gekozen vanwege de oliecrisis. In de periode van 4 november 1973 t/m 6 januari 1974 waren er 10 autoloze zondagen. Vanaf zondagmorgen 3 uur tot maandagmorgen 3 uur stonden alle auto’s stil. Slechts met een speciale ontheffing mocht men rijden. Ik werkte op dat moment als rijks-politieman in de gemeenten Smilde en Beilen. Verschillende zondagen had ik toezicht op het verbod. Het was niet zo, dat er in het geheel geen verkeer op de weg was. Als je toch moest rijden, dan moest je een ontheffing kunnen tonen. Wij reden dan rond in onze surveillanceauto en elke automobilist, die wij zagen werd aan de kant gezet en gecontroleerd. Dit was nog niet eens zo eenvoudig. In Smilde hadden wij op dat moment een Volkswagen kever. Dit was een wat oudere auto. Voor in de auto was nog een reservekraan gemonteerd. De maximum- snelheid was hooguit 100 km/u. Ik weet nog, dat wij op een gegeven moment een Volkswagen Passat voor ons uit zagen rijden, langs de Drentse Hoofdvaart. Wij er vol gas achter aan. Wij kwamen echter geen spat dichterbij. Op een gegeven moment minderde de bestuurder snelheid en wij konden hem uiteindelijk aan de kant zetten. De bestuurder had wel een ontheffing. Toen wij hem vroegen, waarom hij zijn snelheid verlaagde sprak hij de legendarische woorden: “Ik vond het een beetje sneu voor jullie. Jullie deden zo je best om mij in te halen, maar met die auto van jullie was dat nooit gelukt”.

Coach

(66) De Var

Tijdens mijn werkzame leven werd op de maandagmorgen de uitslagen van de voetbalwedstrijden van het besproken. De discussies gingen meestal over dubieuze beslissingen van de scheidsrechters t.a.v. buitenspel, hands, doelpunt. Dat is nu echter verleden tijd. Niet omdat ik niet meer werk, maar de KNVB gaat met zijn tijd mee. Sinds het seizoen 2016/2017 is de VAR in de eredivisie ingevoerd. De VAR is een official, die de scheidsrechter assisteert en op diens verzoek of zelfstandig beslissingen op nieuw beoordeelt met behulp van camerabeelden. De VAR heeft ook nog een assistent en AVAR. Dat is dus de assistent van de assistent. De videoscheidsrechter is een volledig gekwalificeerde scheidsrechter. Hij bevindt zich op een locatie buiten het speelveld en staat via een radio in verbinding met de scheidsrechter. Bij elke wedstrijd van de eredivisie is de VAR aanwezig. Je hebt nu dus een scheidsrechter, twee assistent-scheidsrechters, een vierde scheidsrechter, De VAR en de AVAR. Nog even en je hebt meer officials dan spelers. Er zijn in het voetbal vier soorten situaties die kunnen worden bekeken door de videoscheidsrechter:

• doelpunten en of er daar voorafgaand een overtreding begaan is,
• strafschop – situaties,
• rode kaart -situaties (alleen bij directe rode kaart, niet bij een tweede gele kaart),
• verkeerde speler waaraan een gele of rode kaart wordt toegekend.

Op zondag begint het gedoe al bij de live wedstrijden door de verslaggevers, daarna bij Studio Sport en later op de avond wordt het dunnetjes over gedaan bij NOS Studio Voetbal. Het gaat niet meer om het voetbal, maar waarom de VAR niet heeft ingegrepen bij een daarvoor geschikte spelsituatie tijdens de wedstrijd of waarom de scheidsrechter een advies van de VAR niet heeft overgenomen. Bij dit laatste wordt dan door scheidsrechter een hele technische uitleg gegeven en daarbij gaat het om centimeters te hoog been of juist net niet. Dit wordt door de VAR dan nog eens dunnetjes over gedaan. Er zit totaal geen emotie meer bij. Ook heb ik het idee, dat de onpartijdigheid wordt uitgehold, doordat de VAR en scheidsrechters elkaar niet afvallen. Het zijn toch collega’s. Ook de emotie rondom het voetbalspelletje wordt op deze manier te niet gedaan.  De emotie om het spel wordt er op deze manier helemaal uitgehaald. Ik ben voorstander van het gebruik van de videotechnologie. De vier soorten situaties zijn ook wel ok. De uitvoering vind ik minder. Laat de teams zelf de beslissing nemen. Doe het net zoals bij het volleybal. Een team kan in elke helft steeds opnieuw een challenge aanvragen tot het twee onsuccesvolle challenges achter zijn naam heeft. Ook de 1ste scheidsrechter kan een challenge aanvragen wanneer hij niet zeker is van een beslissing. Ik zie op deze manier van het toepassen van de videotechnologie alleen maar voordelen.

Maar ja wie ben ik? Ja inderdaad, ik ben:….

Coach